.
Hallo beste lezers, vandaag is er weer een nieuwe dag aangebroken. Toen ik vanmorgen naar de garage ging zag ik mijn vader sleutellen aan enkele oude fietsen en als ze helemaal gereparreerd waren een een likje verf hadden gekregen besloot ik erop uit te trekken met één van deze fietsen. Ik ging het stadje maar eens verkennen. Toen ik effe uitrustte stopte er een jongen voor me van ongeveer mijn leeftijd en vroeg me of ik hier nieuw was. Ik antwoorde positief en geraakte aan de praat. Hij heette Roland. Hij zei dat hij me de rest van het stadje wou tonen , maar dan wel op zijn tempo. ik knikte. Ik had het beter niet gedaan want op het einde van de dag, toen we het grootste deel van het stadje hadden gezien, was ik dootop. Hij vertelde dat er ooit een schip zonk hier aan de kust en dat zijn grootvader de enige overlevende was. Ik vond het heel erg. Hij vertelde ook dat hij in de lokale vuurtoren woont.Hij vroeg of ik morgen niet met hem wou gaan duiken.
Ik had er heel veel zin in. Ik vroeg het ook aan mijn zus, Alicia, en hoe onwaarschijnlijk het ook klinkt ze wou graag mee gaan, ze zou zelfs vroeger opstaan. Dat maakte me heel blij. Maar hier houd de dag voor mij op, ik ben nog steeds dood moe van de fietstocht.
Slaapwel iedereen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten